19 kwietnia 1943 r. żydowscy bojownicy stawili zbrojny opór oddziałom niemieckim, które przystąpiły do likwidacji warszawskiego getta. W trwających blisko miesiąc walkach wzięło udział ok. tysiąca słabo uzbrojonych powstańców. Niemcy przeciwstawili im ponad 2 tys. żołnierzy. Polski sztandar nad walczącym gettem warszawskim, wspólne akcje powstańców z Armią Krajową i Gwardią Ludową, i ideał śmierci z bronią w ręku – to tylko część faktów, które dobitnie powinny wszystkim przypominać, że powstanie w getcie warszawskim było także polskim powstaniem narodowym. Walka o godną śmierć, bez szans na zwycięstwo ma w sobie tę samą nutę, co pozostałe polskie zrywy. Niezgoda na obce zwierzchnictwo i beznadziejny bój o godność jest przecież pokłosiem polskich ideałów insurekcyjnych. Tym samym powstanie w getcie warszawskim ma pełne prawo do swojego miejsca w sztafecie polskich powstań narodowych.
16 maja 1943 roku wieczorem na znak zwycięstwa Niemcy wysadzili w powietrze Wielką Synagogę przy ul. Tłomackie, znajdującą się poza terenem getta szczątkowego. Stroop zapisał w swoim raporcie: „Była dzielnica żydowska w Warszawie przestała istnieć”. Po powstaniu Niemcy zrównali teren getta z ziemią.
Symbolem pamięci o Powstaniu w Getcie Warszawskim jest m.in. żonkil – kwiat, którego płatki układają się w kształt sześcioramiennej gwiazdy.
Pod pomnikiem Bohaterów Getta w Warszawie, Prezydent RP oraz premier polskiego rządu złożyli wieńce z biało – czerwoną flagą. Wieczna cześć i chwała Bohaterom Powstania w warszawskim getcie!
https://twitter.com/i/status/1251803893530603521
Z okazji obchodów tej rocznicy, Instytut Pamięci Narodowej zaprasza na wirtualny spacer po wystawie „Obraz Treblinki w oczach Samuela Willenberga”.